“De vergadering over de vergadering“
Het team zat weer bij elkaar. Vierde keer in zes weken.
De sfeer? Stroef. Iemand stelde voor om de agenda aan te passen. Iemand anders zuchtte hoorbaar.
De leidinggevende bleef vriendelijk, maar haar blik gleed steeds even weg.
Ze hadden afgesproken ‘constructief’ te blijven. Dus dat deden ze.
Ze hadden het over proces, communicatie, taakverdeling.
Alleen… de energie zakte met elke zin verder de grond in.
Tot één van de teamleden zei:
“Volgens mij hebben we het nergens écht over. We zitten in de herhaling.”
Er viel een stilte.
En ineens kwam het eruit.
“Ik vertrouw jou gewoon niet meer zoals vroeger.”
“Ik voel me buitengesloten sinds de herstructurering.”
“Ik blijf maar dingen oplossen die eigenlijk niet van mij zijn.”
Het werd stiller. Eerlijker.
Er kwam verdriet. En opluchting.
We tekenden een eenvoudige opstelling op de vloer: wie stond waar? Wat voelde ver weg? Wat wilde dichterbij komen?
Ineens werd het zichtbaar.
Wat vastzat, kwam in beweging.
Waarom dit werkt?
Omdat gedrag vaak niet het probleem is — maar een signaal van iets eronder.
Onderstroommanagement kijkt daar juist naar.
Naar dat wat niet gezegd wordt, maar wel de toon zet.
Naar het patroon achter het patroon.
“Sinds die sessie praten we niet méér, maar wel eerlijker.
We hoeven het niet allemaal eens te zijn. Maar we zien elkaar weer.” – teamlid
